Nazwa Borneo i Sporenburg, dwóch Amsterdamskich  półwyspów i nieczynnych doków , połączyła ze sobą dwie sprzeczne idee.

Z jednej strony potencjał działek dla aktywności  związanych z wodą, z drugiej program 2500 jednostek mieszkalnych w niskiej zabudowie.

Te punkty wyjścia zaowocowały unikalnym eksperymentem urbanistycznym przeprowadzonym na 25 ha zaplanowanym dla 8000 mieszkańców.

Zróżnicowanie typów jednostek mieszkalnych skutkuje żywą i różnorodną ulicą , przy zachowaniu urbanistycznej jednorodności bloków zabudowy.

Rygorystyczny układ jest kontrastowany trzema klastrami – budynkami wielofunkcyjnymi które łamiąc zasady :skalę i program stają się punktami orientacyjnymi skupiającymi życie dzielnicy.